Grenzen stellen voor jonge kinderen

In het contact dat jij hebt met jouw kind, krijgt jouw kind een besef van jouw normen en waarden. Door hoe jijzelf handelt, welke voorbeelden jij zelf geeft en ook jouw reactie op hem laten aan jouw kind zien wat jij wel goedkeurt en wat jij niet goedkeurt.

In de eerste 7 levensjaren van je kind ontwikkelt zijn karakter en zijn besef van goed en slecht en daar heb jij zo een enorme invloed op.  Ik ben er dan ook van overtuigd dat er, in de kern, geen stoute kinderen bestaan.
Daarom is het ook belangrijk om voor jezelf na te denken wat jij belangrijk vindt en welke grenzen of regels jouw voorkeur hebben in het opvoeden van een jong kind. Bespreek dit met je partner en bedenk een aantal “ground rules” die jullie belangrijk vinden. Tevens is het ook belangrijk eens goed na te denken over welke Islamitische basis jullie aan jullie kind mee willen geven. Wat vinden jullie belangrijk en hoe willen jullie dat toepassen? Kijk hierbij goed naar de leeftijd van je kind en let op dat dit geen hele waslijst wordt aan grenzen en het altijd “Nee, dat mag niet" wordt.
Dat brengt enkel frustratie met zich mee. Daar is namelijk onmogelijk om aan te voldoen voor een jong kind. 

Vele regels zijn ook onnodig, natuurlijk mag je kind niet in het keukenkastje met schoonmaak middelen komen. Maar aangezien die keukenkast juist zo interessant is, gaat hij er toch weer op af. Zeker tot een jaar of tweeënhalf jaar, zal dit veel frustratie geven voor zowel jouw kind als jou als mama ♥.
Maak het jezelf dus ook makkelijk, denk erover na, moeten die schoonmaakmiddelen perse op grijphoogte staan of kan je ze tijdelijk hoger zetten en iets in de kastjes plaatsen waar hij wel mee mag spelen? Moeten die bloemen op de salontafel blijven staan (en ja, daar staan ze misschien het mooiste) of kan je daar een ander plekje, waar zijn grijpgrage handjes niet bij kunnen, vinden? En die kabels op de grond, waar hij altijd aan wilt trekken? Kan je die echt niet verbergen?
Denk er eens over na, hoe maak je het voor jezelf en je kindje makkelijk (en veilig). Dit scheelt echt enorm veel frustratie bij je kindje en zeker ook bij jou.
Een jong kind vindt de aandacht van het nee zeggen vaak reuze interessant, maar dat het betekent dat het niet mag dringt nog niet tot hem door. Dat begrijpt hij simpelweg nog niet.

Maar toch kun je, als je het huis heel kindvriendelijk hebt gemaakt en hij zijn gang kan gaan zonder continue terechtgewezen te worden, hem vanaf 1 jaar zeker wel al wat simpele regels leren.
Bijvoorbeeld dat hij niet op de bank mag springen of op de tafel mag staan. Haal hem er vanaf en zeg rustig dat het niet mag. Wordt het een drama, maar vind jij die regel wél echt belangrijk? Blijf daar dan ook consequent in. Boos worden is echt niet nodig, maar je kunt een jong kind wel gemakkelijk afleiden of geef hem een optie die wel mag. "Op de bank springen mag niet, maar we kunnen wel samen op de grond springen of je mag wel van deze (kleine) stoel afspringen". 

Je kunt hem al jong kleine Islamitische gebruiken leren, zoals Bismillah te zeggen voor het eten, Alhamdulillaah als je klaar bent. Verricht het gebed in zijn aanwezigheid, je zult zien dat hij je al snel zal imiteren. Knuffel hem daarna, zodat hij het ook zal associëren met iets fijns.
Zeg je adhkaar met hem op je schoot of terwijl hij bij je drinkt, zodat hij de woorden regelmatig zal horen. Reciteer dagelijks Qur'aan terwijl hij je hoort of zet de Qur'aan aan terwijl hij speelt. Met een aantal simpele dagelijkse handelingen leg je een Islamitische basis voor de rest van zijn leven. 

En verwacht natuurlijk geen wonderen, je zult echt geduld moeten hebben. Maar een kind van ongeveer tweeënhalf begrijpt de grenzen en gebruiken echt wel. Als je bijvoorbeeld jouw kind vanaf 9 maanden leert dat de muziek uit moet als dat voorbij komt in een filmpje of dat hij niet voor je langs mag lopen als je je salat verricht. Zal dat zeker veel herhaling kosten, maar vanaf 2 jaar zal hij langzaamaan begrijpen welke grenzen jij belangrijk vindt. En zal hij zich hier ook aanhouden als jij aanwezig bent, meestal dan ;-). En dan komt de peuterpuberteit eraan. De achtbaan van het moederschap dus - alhamdulillaah.

Echter denkt een kind op die leeftijd nog wel vaak dat als jij er niet bent, dat jouw regels er ook niet zijn. Dat te weten en te beseffen brengt begrip met zich mee, als hij zich bij opa en oma anders gedraagt.
Dat besef dat de regels er ook zijn als jij er niet bent komt pas rond de 4 jaar.

Opvoeden blijft een kwestie van heel veel geduld en investering, maar wie goed investeert in tijd, aandacht en verbinding (en soms errug veel geduld) zal daar zeker de gunsten van ervaren – insha Allah.