Met wéér een verschrikkelijke gebeurtenis in het nieuws momenteel, denk ik dat het tijd is dat wij als Moslimgemeenschap ook eens kijken naar wat dichterbij huis.
Want hoewel er in de Islam absoluut geen plek is voor racisme, is dat in de moslimgemeenschap wel degelijk een realiteit!
Een tijd voor verandering en die begint bij onszelf en bij het hoe wij onze kinderen leren over dit onderwerp.
Dus hierbij een artikel over hoe je hierover kunt praten met jouw kind(eren).
Want dit is een onderwerp wat gewoon niet onbesproken mag blijven, juist in onze Moslimgezinnen.
Niet eenmalig, maar als een terugkomend onderwerp.
En ja deze onderwerpen kunnen lastig zijn om te bespreken, en er is misschien ook geen goede manier om het te bespreken.
Er zijn gezinnen die hier heel gemakkelijk over praten, maar ik weet ook dat dit voor andere gezinnen lastiger is.
En natuurlijk niet elk gezin zal hier de noodzaak van in zien.
Maar het helemaal niet te sprake brengen kan, juist in de Moslimgemeenschap, gevaarlijk zijn.
Want ongetwijfeld komen kinderen in aanraking met andere kinderen met allerlei verschillende achtergronden.
En vormen zij hier een mening over die, als je er zelf niet met ze over spreekt, beïnvloed wordt door leeftijdsgenoten, social media, tv, het nieuws etc.
Vele ouders hopen door niet over deze zaken te praten met hun kinderen dat kinderen automatisch “kleurenblind” opgroeien en de verschillen niet zullen zien.
Dus dat ze geen verschillen zullen zien tussen alle verschillende mensen.
Maar zelfs jonge kinderen vanaf een jaar of 3 (en vaak zelfs al jonger), kunnen al verschillen waarnemen.
Ze zien welke mensen een blauwe broek aan hebben of een gele trui.
Ze zien mensen met lange haren en korte haren.
Jonge kinderen leren dingen te categoriseren en ze doen dit ook met mensen.
Het is dus tegenstrijdig om te zeggen dat iedereen hetzelfde is, want hun ogen vertellen iets anders.
Een prachtig voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld dat mijn zoontje buiten aan het spelen was samen met het buurmeisje, met haar mooie Surinaamse haar. Ze stonden tegenover elkaar en raakten elkaars haar aan. “Ik vind jou haar echt mooi” zei mijn zoon, en “ik die van jou” was haar antwoord. Ze bemerken elkaars verschillen en daar is niets mis mee! Er wordt pas iets mis mee als je als ouder zijnde dit gaat veroordelen en zegt dat de ene beter is dan de ander. Of mooier dan de ander enzovoorts.
Wel kun je je kinderen natuurlijk vertellen dat iedereen er anders uit ziet, vertel ze over het prachtige scheppingsverhaal waar Allah van allerlei soorten kleuren klei Adam schiep.
Dat Adam dus de vader is van ons allemaal! Van iedereen met al zijn mooie kleuren!
Dat het mooi is dat er zoveel verscheidenheid is.
Zoek eens bewust (voor)leesboeken uit waarin de hoofdrolspeler niet blank is, maar juist een prachtige negroïde redder. Of een Indiase held!
Als ze iets ouder zijn kun je praten dat sommige mensen anders behandeld worden door hoe ze er uit zien.
En ja! dat is heel oneerlijk.
Bespreek wat jouw kind bijvoorbeeld zelf kan doen om bij zichzelf te beginnen en het te veranderen.
En vergeet ook niet om erover te praten hoe jullie hier mee om kunnen gaan als jullie zelf slachteroffer worden (of zijn) van racisme.
Juist door deze gesprekken maak je ze bewust van de wereld om hun heen en vertel je hen over de vele verschillende mensen die Allah geschapen heeft. En dat iedereen gelijk is.
Vóórdat anderen de gedachtes van jouw kind beïnvloeden.
Op deze manier leren ze dat het de normaalste zaak van de wereld is dat er zoveel verschillende mensen zijn.
En dat dit juist heel mooi is en dat iedereen uniek is met zijn eigen talenten.
En dat niemand beter is dan een ander.
Leer jouw kinderen ook hun vrienden uit te kiezen op basis van hun goede karaktereigenschappen en niet om hoe iemand er uitziet.
Beantwoord ook hun vragen over deze zaken. Wees open en leer ze dat ze elke vraag mogen stellen. Het geeft vaak mooie gesprekken.
Met oudere kinderen kun je mooie documentaires bekijken over racisme en het onrecht wat sommige mensen aangedaan is!
En reflecteer ook goed op jouw eigen gedrag. Hoe praat jij zelf over de verschillende culturele achtergronden? Hoe denk jij hierover?
Echt waar lieve mama’s het heeft mij zo verbaasd toen ik net Moslima was geworden wat voor racisme er bestaat in de Moslimgemeenschap!
Uitspraken van praktiserende zusters en later van hun kinderen!
Er is nog een hoop werk te doen, maar laten we bij onszelf en onze eigen kinderen beginnen – insha’Allah.
Reactie plaatsen
Reacties
Mooi gezegd