Dag 10: Grenzen, Nee zeggen & Boosheid

Salamoe Alaykoum wa Rahmatullahi wa Barakatuh 
Lieve mama,

Time flies, alweer op de helft!
Ik heb al prachtige verhalen van verandering en bewustwording gehoord
en ben Allah heel dankbaar dat ik daar een (hele kleine) rol in mag spelen, walhamdulillaah.

Vandaag gaat het over grenzen stellen, nee zeggen & boosheid.
Als opvoedcoach weet ik dat het één van de struggelingen is van moeders;
grenzen aangeven en nee zeggen!
Uiteraard ligt dat aan vele aspecten en wat werkt voor jou en jouw gezin hoeft niet hetzelfde te zijn
als wat werkt bij een ander gezin. 

Wél heeft het hebben van veel grenzen en het vaak nee zeggen te maken met frustratie en boosheid,
zowel bij jou als bij jouw kind.

Mijn ervaring leert dat als je te vaak Nee zegt tegen jouw kind
en dat jouw kind zich daarbij dus aan allerlei grenzen moet houden dat dat een trigger kan zijn
van irritatie en uiteindelijk boosheid.
Grenzen zijn belangrijk in de opvoeding, kinderen hebben ze nodig.
Nee zeggen tegen jouw kind, is niet altijd even makkelijk, maar ook dat is nodig.

Een van de zaken die boosheid uitlokt is als kinderen over jouw grens heen gaan.
Met alle geduld zeg je dat het niet mag en weer en weer en weer.
En ja op een duur is het dan op. En wordt je boos. Volkomen normaal.
Maar als je in deze situatie een boze schreeuwende moeder wordt is het prettig om eens te kijken
naar de grenzen die je hebt gesteld.
En waarom je "nee" zegt tegen jouw kind.

De truc is om heel goed na te denken over de grenzen die je stelt.

Wij hebben thuis bijvoorbeeld een aantal basisregels of basisgrenzen,
zoals je mag niemand pijn doen, niemand uitlachen, je ruimt je eigen spullen op,
overleggen voordat je iets gaat doen en nog een aantal ongeschreven grenzen.
Binnen deze grenzen hebben mijn kinderen veel vrijheid.
Vrijheid om zichzelf te ontwikkelen, vrijheid om zelf te bepalen wat ze doen.

Pauzeer even voordat je nee zegt, voel even of deze nee echt belangrijk is!

Is deze nee echt een discussie met jouw kind waard?
Hoe belangrijk is deze nee echt voor jou en waarom?
Wat gebeurt er als je wél ja zegt?
Is het het waard om je aan deze nee te houden óók als het tot teleurstelling of een driftbui leidt.
Kan je nee zeggen, maar met een gelijkwaardig alternatief komen, welke je wel ok vindt?
En natuurlijk als je deze nee wél heel belangrijk vindt, ga er dan ook voor :-).

Mijn kinderen houden bijvoorbeeld van het bouwen van tenten met hun matrassen, dekens en kussens.
Het liefste beneden in de woonkamer.
Zij hebben dan de grootste lol en vermaken zich uren in hun tent.
Maar regelmatig als ze het vroegen zei ik "nee".
Gevolg was teleurgestelde zeurende kids en ik voelde dan de irritatie opstapelen.
Totdat ik echt mijn "Nee" probeerde te voelen, want waarom zei ik nee?
Ik kwam erachter dat ik Nee zei omdat ik zelf geen zin had in al die "rotzooi".
De oplossing was simpel, ze mochten de tent boven maken of beneden,
maar we spraken een eindtijd af en ze ruimden zelf alle spullen weer netjes op.

Wat ik dus probeer te zeggen met een heel lang verhaal :-),
Denk goed na over jouw grenzen en waarom je nee zegt tegen jouw kinderen,
Zorg ervoor dat je niet teveel grenzen stelt, enkel de hoognodige, en niet teveel nee zegt.
Bedenk wat jij echt belangrijk vindt en bepaal jouw grenzen aan de hand daarvan.
Dan scheelt dat zoveel in frustratie, irritatie en uiteindelijk resulteert het in een "Minder boze moeder" insha'Allah.

Probeer het deze week eens uit insha'Allah.

En ga je ook weer aan de slag in je werkboek?



Veel liefs Asmaa 🤍.